Isang Himno ng mga Salita ng Diyos | Ibigay ang Isipan at Katawan sa Katuparan ng Utos ng Diyos
════♡♡♡♡♡ ════ ♡♡♡♡♡════♡♡♡♡♡════
Bilang mga kasapi ng sangkatauhan at mga Kristiyanong tapat, pananagutan at obligasyon nating lahat na ialay ang ating katawa't isipan sa katuparan ng utos ng Diyos, dahil buong pagkatao nati'y nagmula sa Diyos, at umiiral salamat sa kapangyarihan ng Diyos. Kung mga katawa't isip nati'y 'di para sa utos ng Diyos o para sa matuwid na layunin ng sangkatauhan, mga kaluluwa nati'y 'di magiging karapat-dapat sa mga taong naging martir para sa utos ng Diyos, higit na mas 'di karapat-dapat sa Diyos, na naglaan sa'tin ng lahat ng bagay, ng lahat ng bagay.
gawa’t pagpapahayag Niya. May isang pusongtotoo, ginaganap Niya ‘yong pinagkatiwala, sinasamba ang Diyos salangit at hinahanap ang kalooban ng Ama. Nalalaman ‘to sa diwa’t natural na pagbubunyag Niya. Natural na pagpapahayag Niya’y hindi panggagaya, o mula sa mga taong pag-aaral ng tao. Ang mga ito’y hindi natututunan, bagkus ito’y likas. Ang mga ito’y hindi natututunan, bagkus ito’y likas.
Isang Himno ng mga Salita ng Diyos | Ang Pinakadakilang Pagpapala na Ipinagkakaloob ng Diyos sa Tao
Sa kaganapan ng salita ng Diyos, kaharia'y nagkakahubog. Sa pagbabalik ng tao sa normal, kaharian ng Diyos narito. Mga tao ng Diyos sa kaharian, babawiin n'yobuhayna laan sa sangkatauhan. Ngayon, namumuhay kayo sa harap ng Diyos; bukas, mamumuhay kayo sa Kanyang kaharian. Lahat ng lupain punô ng sigla't galak. Kaharian ng Diyos narito sa lupa. Kaharian ng Diyos narito sa lupa.
Mga patotoo’t karanasan ng IglesiangMakapangyarihang Diyos| Sa Gitna ng Kasakunaan Nakita Ko ang Matuwid na Disposisyon ng Diyos
Li Jing, Beijing
Agosto 7, 2012
Nang araw na iyon, nagsimulang umulan sa umaga. Nagtungo ako sa pulong sa bahay ng isa kong kapatid na lalaki, habang palakas nang palakas ang ulan. Kinahapunan ito’y lumalagunos na para bang nagmumula mismo sa langit. Nang matapos na ang aming pagpupulong, ang ulan ay nakapasok na sa patyo ng aking kapatid na lalaki, ngunit dahil ako’y nag-aalala sa aking pamilya, nagpumilit akong umuwi. Sa kalagitnaan ng pagpunta roon, ang ilang mga taong lumilikas ay nagsabi sa akin, “Hindi ka ba lilikas, uuwi ka pa rin ba?” Pagdating ko sa bahay, nagtanong ang aking anak, “Hindi ka ba inanod ng baha?” Noon ko lamang napagtanto na wala ang Diyos sa aking puso. Hindi kalaunan, ang asawa ng kapitbahay kong kapatid na babae ay umakyat sa bubungan at nakita niya na ang mga kabahayang malapit sa amin ay tinangay ng baha. Lumalakas ang agos at ang asawa ng kapatid na babae ay ipinipilit na iakyat na ang kanilang anak sa itaas ng bundok, ngunit ayaw niya. Kaming magkakapatid na babae ay pinag-usapan ito, na ang pakikipagtalo ng asawang lalaki na gaya nito ay kalooban ng Diyos; sa gayo’y noon lamang kami sumunod sa kanya patungo sa bahay sa riles sa ibabaw ng bundok upang doon magpalipas ng gabi. Doon ay narinig namin mula sa mga nagsilikas mula sa kasakunaan kung gaano kapanganib ang daluyong ng baha, at kung paano ang mga tao ay nagsilikas sa iba’t ibang dako; ang iba’y umakyat sa bubungan, ang ilan ay naanod, ang iba’y nasangat sa mga puno …
I Ang paghatol ng Diyos ay di lang, sa iilang salita, sa paglinaw sa katangian ng tao, bagkus ay pagbunyag, pakikitungo sa paglipas ng panahon. Tratong di matumbasan ng karaniwang salita, katotohanang di saklaw ng tao Tanging gawang tunay na paghatol; tanging paghatol na gabay ng pagsunod natin sa Diyos sa puso't salita, sa isip o gawa, siya'y tunay na makilala.
I Kapag ibinibaba ng Diyos ang sarili Niya, Siya’y nagkakatawang-tao’t nananahan sa tao, saka lang sila maaring maging, kanyang katiwala’t matalik na kaibigan. Paano magiging katiwala ng Diyos ang tao kung ang Diyos ay espiritu, angat at mahirap arukin? Tanging sa pagkakatawang-tao lamang ng Diyos mauunawaan ng tao ang kalooban Niya at matamo Niya.
