Christian Video | The Best Decision of My Entire Life—Accepting Almighty God’s Work of the Last Days

Christian Video | The Best Decision of My Entire Life—Accepting Almighty God’s Work of the Last Days

Since Almighty God began His work of the last days in China, more and more people have come to spread and bear witness to His words. Almighty God’s end-time work long ago expanded outside of China’s borders, and His words have been translated into many different languages and published online. More and more of those who truly believe in God and long to seek the truth are investigating Almighty God’s work, and many want to gain an understanding of The Church of Almighty God and God’s work in the last days. In response to audience requests, in this episode two American Christians, Mr. and Mrs. Schmidt from The Church of Almighty God, share their stories of coming to believe in Almighty God as well as what they have experienced and reaped within the Church.

Recommendation：

Searching for the Footprints of God—The Eastern Lightning

Do You Know the Deeper Meanings of the Lord Jesus’ Resurrection?

Ebangheliyong pelikula | “Ang Misteryo ng Kabanalan”

Kidlat ng Silangana ｜Ebangheliyong pelikula｜ “Ang Misteryo ng Kabanalan”

Si Lin Bo’en ay isang elder noon sa isang bahay na iglesia sa China. Sa lahat ng kanyang mga taon bilang isang mananampalataya, ikinarangal niya ang magdusa para sa Panginoon, at pinahalagahan ang kaalaman at pagkakamit ng Panginoong Jesucristo nang higit sa anupaman sa mundo. Isang nakatadhanang araw, lumabas siya upang mangaral at may narinig na nakabibiglang balita: Ang Panginoong Jesus ay nagbalik na sa katawang-tao, at Siya ang Cristo ng mga huling araw—Makapangyarihang Diyos! Naguluhan si Lin Bo’en. Sa pagbabalik ng Panginoon, Siya ay dapat bumaba sa mga ulap, kaya bakit Siya magkakatawang-tao Mismo at lihim na gagawin ang Kanyang gawain? Anong mga hiwaga ang nakatago sa likod ng pagkakatawang-tao ng Diyos? Kung totoong nagbalik na ang Panginoon, bakit hindi pa tayo dinala? … Nagkaroon ng isang matinding debate sa pagitan ni Lin Bo’en at ng kanyang mga kasamahang manggagawa at mga mangangaral mula sa Iglesia ng Makapangyarihang Diyos … Mauunawaan ba nila sa wakas na ang Makapangyarihang Diyos ay ang pagbabalik ng Panginoong Jesus, ang pagpapakita ng Diyos sa katawang-tao?

Rekomendasyon：

Bakit pinalalaganap ng mga Kristiano ang Ebanghelyo ?

Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos ay itinatag ng Diyos na Makapangyarihan sa lahat nang personal

Kidlat ng Silanganan| Ang Kalooban ng Diyos｜ Ang Ikalabing-isang Pagbigkas

Kidlat ng Silanganan｜Ang Kalooban ng Diyos｜ Ang Ikalabing-isang Pagbigkas

     Ang bawat tao sa sangkatauhan ay dapat tanggapin ang pagmamasid ng Aking Espiritu, dapat siyasating mabuti ang kanilang bawat salita at gawa, at, higit pa rito, ay dapat tumingin sa Aking nakakamanghang gawa. Ano ang inyong pakiramdam sa oras ng pagdating ng kaharian sa lupa? Nang umagos ang Aking mga anak at tao sa Aking trono, pormal Kong sinisimulan ang paghatol sa harap ng malaking puting trono. Na ang ibig sabihin, kapag sinimulan Ko ang Aking gawain sa lupa nang personal, at kapag ang panahon ng paghatol ay malapit na sa pagtatapos, nagsisimula Akong mag-atas ng Aking mga salita sa buong sansinukob, at pinakakawalan ang tinig ng Aking Espiritu sa buong sansinukob. Sa pamamagitan ng Aking mga salita, lilinisin Ko ang lahat ng mga tao at mga bagay kasamang lahat ng nasa langit at sa lupa, upang ang lupain ay hindi na marumi at may kahalayan, ngunit isang banal na kaharian. Babaguhin Ko ang lahat ng mga bagay, upang sila ay mailaan para sa Aking paggamit, upang hindi na nila muling dalhin ang makamundong paghinga, at hindi na muling madungisan ng lasa ng lupa. Sa lupa, ang tao ay naghagilap para sa layunin at mga pinagmulan ng Aking mga salita, at nakamasid sa Aking mga gawa, gayon pa man walang kahit sinuman ang tunay na nakakaalam sa pinagmulan ng Aking mga salita, at walang kahit sinuman ang tunay na namasdan ang kamanghaan ng Aking mga gawa. Ngayon lamang, kapag Ako ay personal na dumarating kasama ng tao at sinasabi ang Aking mga salita, na ang tao ay may kaunting kaalaman sa Akin, inaalis ang lugar para sa “Akin” sa kanilang mga isipan, sa halip ay lumilikha ng isang lugar para sa praktikal na Diyos sa kanilang kamalayan. Ang tao ay may mga pagkaintindi at puno ng pag-uusisa; sino ang hindi nais na makita ang Diyos? Sino ang hindi nagnanais na makaharap ang Diyos? Ngunit ang tanging bagay na sumasakop sa isang tiyak na lugar sa puso ng tao ay ang Diyos na sa pakiramdam ng tao ay malabo at mahirap maunawaan. Sino ang matatanto ito kung hindi Ko sinabi sa kanila nang malinaw? Sino ang totoong maniniwala na Ako ay talagang umiiral? Siguradong walang pahiwatig nang pagdududa? May napakalaking pagkakaiba sa pagitan ng “Ako” sa puso ng tao at ang “Ako” ng realidad, at walang sinuman ang may kakayahang maghambing sa kanila. Kung hindi Ako naging katawang-tao, hindi Ako kailanman makikila ng mga tao, at kahit na makikilala niya Ako, hindi ba’t ang naturang kaalaman ay isa pa ring pagkaintindi? Sa bawat araw ay naglalakad Ako sa gitna nang walang tigil na daloy ng mga tao, at sa bawat araw ay kumikilos Ako sa loob ng bawat tao. Kapag Ako ay totoong nakita ng tao, magagawa niyang makilala Ako sa Aking mga salita, at maunawaan ang mga paraan kung paano Ako nagsasalita pati na rin ang Aking mga layunin.

Kidlat ng Silanganan | Ang Ikadalawampu’t-limang Pagbigkas

Kidlat ng Silanganan｜ Ang Ikadalawampu’t-limang Pagbigkas

    

     Lumilipas ang mga panahon, at sa isang kisap-mata ang ngayon ay nakarating. Sa ilalim ng paggabay ng Aking Espiritu, ang lahat ng tao ay namumuhay sa gitna ng Aking liwanag, at walang sinuman ang nag-iisip ng nakalipas o nagbibigay-pansin sa kahapon. Sino ang hindi kailanman nabuhay sa kasalukuyan? Sino ang hindi gumugol ng mga kahanga-hangang araw at buwan sa kaharian? Sino ang hindi nabuhay sa ilalim ng araw? Bagaman ang kaharian ay nakababa na sa sangkatauhan, walang sinuman ang totoong nakaranas ng init nito; ang mga tao ay itinuturing ito mula sa labas lang, di-nakauunawa ng diwa nito. Sa panahong nabubuo ang Aking kaharian, sino ang hindi nagagalak dahil dito? Kaya ba talagang tumakas ng mga bansa sa daigdig? Talaga nga ba na ang malaking pulang dragon ay may kakayahang makatakas dahil sa katusuhan nito? Ang Aking mga kautusan ng pamamahala ay inihayag sa buong sansinukob, itinatatag ng mga ito ang Aking awtoridad sa lahat ng mga tao at gumagana sa buong kosmos; gayon pa man, ang tao ay hindi kailanman tunay na batid ito. Kapag ang Aking mga kautusan ng pamamahala ay inihayag sa sansinukob ay siya ring nalalapit na pagtatapos ng Aking gawain sa lupa. Kapag Ako ay namumuno at humahawak ng kapangyarihan sa lahat ng mga tao at kapag Ako ay kinikilala bilang niyaong Diyos Mismo, ang Aking kaharian ay lubos nang mananaog sa lupa. Ngayon, lahat ng tao ay may bagong simula sa pamamagitan ng bagong landas. Nasimulan nila ang isang bagong buhay, gayon pa man walang sinuman ang tunay na nakaranas ng isang buhay sa lupa tulad ng sa langit. Kayo ba'y tunay na nabubuhay sa gitna ng liwanag Ko? Kayo ba'y tunay na nabubuhay sa gitna ng Aking mga salita? Sino ang hindi pinag-iisipan ang kanilang mga sariling inaasam? Sino ang hindi namimighati sa kanilang sariling kapalaran? Sino ang hindi nagpupunyagi sa gitna ng dagat ng kadalamhatian? Sino ang hindi nais na palayain ang kanilang mga sarili? Ang mga pagpapala ng kaharian ba ang kapalit ng pagpapagal ng mga tao sa lupa? Maaari nga ba na ang lahat ng mga hinahangad ng tao ay matupad ayon sa kanyang mga pagnanais? Minsan Ko nang ipinakita ang magandang tanawin ng kaharian sa harap ng tao, gayon pa man tinitigan niya lang ito nang may mga sakim na mata at walang sinuman ang tunay na naghangad na pasukin ito. Minsan “iniulat” Ko ang tunay na sitwasyon sa lupa para sa tao, ngunit wala siyang ginawa kundi nakinig, at hindi niya hinarap ng puso niya ang mga salitang nagmula sa Aking bibig; minsan sinabi Ko sa tao ang mga kalagayan sa langit, gayon pa man ang Aking mga salita ay itinuring niya bilang mga kahanga-hangang kwento, at hindi talagang tinanggap ang inilarawan ng Aking bibig. Ngayon, ang mga tagpo ng kaharian ay sumalimbay sa sangkatauhan, ngunit meron ba na “tumawid sa rurok at kapatagan” sa paghahanap nito? Kung wala ang Aking panghihimok, ang tao ay hindi pa rin magigising mula sa kanyang mga panaginip. Siya nga ba kaya ay tunay na nabighani ng kanyang buhay sa lupa? Wala nga bang mataas na pamantayan sa kanyang puso?